منصور امان
برای آن دسته از دولتهایی که اتباع آنها در چنگال گُرسنگی دست و پا می زنند، انتخاب کُنفرانس سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل به عُنوان تریبون تبلیغاتی و روزنه ای برای سرک کشیدن از گوشه ی انزوا، بهترین گُزینه نمی تواند باشد.
اگر با این وُجود، رژیم جمهوری اسلامی آقای احمدی نژاد را به عُنوان تابلوی سیاسی یک حُکومت فاسد و ناکارآمد در تامین نیازهای ابتدایی اتباع خود به رُم می فرستد، علت را باید در تنگناهای عذاب آور و سمجی که در پهنه بین المللی با آنها روبرو است، جُستُجو کرد.
اعزام آقای محمود احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر مسند ریاست جمهوری به رُم، یک ژست ناگزیر برای نشان دادن تحرُک در میدانهای خارجی و رد ادعای زمین گیر شُدن "نظام" است. اگر چه اعلام بی میلی نخُست وزیر ایتالیا، پایوران ارشد این کشور و نیز رهبر مذهبی کاتولیکها از دیدن تیاتر یک نفره ی او، پیشاپیش روی این مُحاسبه قلم کشیده است اما سابقه نشان داده که رهبران جمهوری اسلامی بین دو گُزینه مطرح نشُدن به نام و طرح به بدنامی، این دُوُمی را ترجیح می دهند.
گُماشته آیت الله خامنه ای یک روز پیش از بستن چمدان خود به مقصد رُم، لازم دید یک بار دیگر خواهان "محو اسراییل از صحنه جُغرافیا" بشود تا بدینوسیله پوشش تبلیغاتی مشکوکی که به معمول وی را در سفرهای خارجی اش همراهی می کند را تامین کرده باشد. آقای احمدی نژاد پیش از شرکت در نشست مجمع عُمومی سازمان ملل در نیویورک نیز با همین هدف خواستار بازدید از محل تخریب بُرجهای دوقُلو شُده بود تا اطمینان یابد حال که با احترام طرف خطاب قرار نمی گیرد، دست کم با برانگیختن پرخاش و اعتراض علیه خود به حساب آورده می شود.
البته آقای احمدی نژاد می تواند اُمید داشته باشد که تحرُک دیپلُماتیک "نظام" در رُم حداقل در یک مُورد به بار بنشیند و آن ترتیب مُلاقات سران با آقای موگابه است؛ رییس دولتی که فقط عُنوان "میهمان نامطلوب" را با همتای ایرانی خود تقسیم نمی کُند. او نیز با مدال گُرسنگی جمعیت میلیونی - به قول آقای احمدی نژاد و شُرکا - "زیر خط فقر شدید"، گرد نورافکن نشست سازمان جهانی خواربار و کشاورزی بال و پر می زند. http://www.iran-nabard.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر