انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان، « آداپ »، می گوید که «از سرنوشت و محل نگهداری عسگر اکبرزاده از فعالین دانشجویی اطلاعی در دست نیست.»
این انجمن گفته است که آقای اکبر زاده روز ۲۰ خرداد ۸۷ توسط نیروهای امنیتی در اردبیل بازداشت شده است.
سازمان عفو بین الملل در نوامبر سال ۲۰۰۶ و فوریه ۲۰۰۷ بیانیه های جداگانه ای را در باره عسگر اکبرزاده صادر کرده و نسبت به سلامتی او در زندان ابراز نگرانی کرد.
این سازمان اعلام کرد که وی به اتهام « تبلیغ علیه نظام» دستگیر شده است.
خانواده اکبر زاده، که نتوانسته اند هیچ گونه اطلاعاتی از وضعیت سلامت و محل نگهداری عسگر اکبر زاده به دست آورند، نگران آن هستند که او در زندان «تحت شکنجه و بد رفتاری» باشد.
واحید قراباغلی، عضو انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان که در ترکیه به سر می برد در گفت و گو با رادیو فردا می گوید: «عسگر اکبرزاده روز دوشنبه ۲۰ خرداد پس از خروج از دانشگاه پیام نور اردبیل توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و هم اکنون در مکان نامعلومی به سر می برد.»
وی می افزاید: « تمامی تلاش های خانواده این دانشجو برای آگاهی از محل و وضعیت نگهداری او با شکست مواجه شده است. عسگر اکبر زاده تنها هنگام بازداشت با خانواده اش تماس گرفت و به مادر خود گفت که به بازداشت ماموران اطلاعات در آمده است. »
به گفته انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان، «مقام های امنیتی، خانواده این فعال هویت طلب را تهدید کرده اند که در صورت پیگیری وضعیت فرزندشان و رسانه ای شدن موضوع، با آنان برخورد خواهند کرد.»
بر اساس همین گزارش، «منزل مسکونی این خانواده و کلیه رفت و آمدها تحت کنترل است.»
واحید قراباغلی می گوید که عسگر اکبرزاده هنوز تفهیم اتهام نشده و اتهام او نامشخص است.
وی می افزاید:« هنوز هیچ گونه تفهیم اتهامی صورت نگرفته و مراجعه خانواده او به دادگاه انقلاب اردبیل برای آگاهی از اتهام ایشان بی نتیجه بوده است. اما من احتمال می دهم این دستگیری هم در راستای فشاری است که طی ماه های گذشته بر فعالان هویت طلب در آذربایجان صورت گرفته است.»
آقای قراباغلی گفت: «در یک ماه گذشته در اردبیل چند فعال دانشجویی هویت طلب بازداشت و به مدت ۲۰ روز در بازداشتگاه وزارت اطلاعات در زندان اردبیل مورد شکنجه جسمی و روحی قرار گرفتند و از جمله از شوک الکتریکی در شکنجه علیه آنان استفاده شد.»
عسگر اکبر زاده پیش از این نیز چند بار دستگیر و زندانی شده و در دادگاهی «غیرعلنی» پس از محاکمه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به پرداخت جریمه نقدی متهم شد.
واحید قراباغلی می گوید: «عسگر اکبر زاده جزو افرادی بود که در اول مهر ۱۳۸۵ برگه ها و اطلاعیه هایی را در اردبیل منتشر کردند و خواستار تدریس زبان ترکی در مدارس شدند و این امر در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز ذکر شده است. همچنین این فعال دانشجویی در خرداد ۸۵ نیز هنگام پخش فراخوان برای تظاهرات متعاقب سلسله اعتراض های آذربایجان دستگیر و زندانی شد و در دادگاهی غیر علنی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به پرداخت ۶۰۰ هزارتومان جریمه نقدی محکوم شد.»
فشار حکومت و نهادهای امنیتی ایران بر فعالان سیاسی در میان اقوام و اقلیت ها به خاطر آنچه که «فعالیت های جدایی خواهانه» خوانده می شود، صورت می گیرد.
آقای قراباغلی می گوید که عسگر اکبرزاده در هیچ سازمان جدایی طلبانه در آذربایجان عضو نیست.
وی معتقد است:«در آذربایجان گروه هایی فعالیت می کنند که خواستار جدایی از ایران هستند اما اکثر فعالانی که در مراسم و فعالیت های مختلف شرکت می کنند شعارهایشان در راستای برآوردن نیازهای ابتدایی شان است از جمله تدریس زبان مادری در مدارس، راه اندازی تلویزیون به زبان مادری که در قانون اساسی هم ذکر شده و پایان دادن به تبعیض های اقتصادی که در مقایسه با مرکز، بر مناطق غیر فارس نشین در ایران اعمال می شود به خصوص آذربایجان ، کردستان و سیستان و بلوچستان.»
عضو انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان می گوید: «مطالبات اصلی این فعالان پایان دادن به این تبعیض ها است و اتهام تجزیه طلبی یا پان ترکیستی به حربه ای از سوی حاکمیت برای سرکوب فعالیت های هویت طلبانه تبدیل شده است.»
مریم منظوری
رادیو فردا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر